Friday, April 5, 2013

wiersz

Skrzydlata dusza kołysze się w roz- łące
Zaplątana w smutku sieć
Castrum doloris wyniosły i milczący
Podtrzymuje w bezruchu tkwiącą śmierć...

Ostatni blask, jeszcze jedno spojrzenie
Z odbiciem  witrażowych świec...
 Płacz kaplicy nacicha, uchwyt wiotczeje
Do Boga duszo leć!

autor: Amelia D.S.




Posted by Amelia at 3:11 AM
Labels:

7 comments:

  1. UnknownApril 5, 2013 at 3:15 AM

    właśnie dziś to przeżywam o 13.30 ..

    ReplyDelete
  2. JoApril 5, 2013 at 3:18 AM

    piękne...i pełgające witrażowe cienie na podłodze...

    ReplyDelete
  3. Alcydło KrApril 5, 2013 at 4:04 AM

    Ameli... przeszły mnie dreszcze! Piękne!

    ReplyDelete
  4. EewelinApril 5, 2013 at 6:05 AM

    Ty to potrafisz..........zawsze tak pieknie

    ReplyDelete
  5. MaryśApril 5, 2013 at 11:39 AM

    uwielbiam witraże... kiedyś wymalowałam drzwi z pokoju syna - a był on na zachodnią stronę i na przedpokój kładł takie refleksy, że BAJKA :)))

    ReplyDelete
  6. ,,Kozi las''April 6, 2013 at 2:43 AM

    Melancholijnie i pięknie :)

    ReplyDelete

Subscribe to: Post Comments (Atom)