O świcie Słońce stoi w zielonym bazarze
sprzedając złote noże i wrzące topazy -
i zasłania śmiech pusty palmowym wachlarzem,
i mówi ci: "Dzień dobry - jestreś w Azji, w Azji..."
Południe w białym stroju z brylantową listwą,
w turbanie pozwijanym z dalekich fantazzji
składa ręce na piersiach i błaga: "Weź wszystko
i skryj głęboko w sercu - jesteś gościem w Azji..."
A wieczorem przez okno, mimo muszarabii,
wpada z księżycem w zębach Mrok drżący w ekstazy
i szepce: "Odddaj mi się, a potem mnie zabij
złotym sztyletem słońca! Jesteś w Azji, w Azji..."
| 
Piękne i zdjęcie i wiersz...
ReplyDeleteAle żeby to poczuć to trzeba być gościem w Azji :-)
Dziękuję Ameli za piękne zdjęcie i wiersz. :*
ReplyDeleteBaaardzo piękne :)
ReplyDeletePozdrawiam!
ale klimat ;) i zdjęcie i wiersz - poezja ;)
ReplyDeletePiękny wiersz. Piękna interpretacja. Uwielbiam też to Twoje szkłem widzenie... :)
ReplyDeletejesteś miszczem w łapaniu chwil))))
ReplyDeleteUwielbiam Pawlikowską! Wiersz ze zdjęciem tworzą całość:)u Ciebie jest zawsze pięknie:))
ReplyDeletePodjęłaś wyzwanie i mu sprostałaś... cudowna całość.
ReplyDeleteZdjęcie bardzo fajne a Pawlikowską uwielbiam:)))
ReplyDeleteale pięknie i obraz i wiersz .. przez moment pomyślałem, że ta łódź mogłaby być w Życiu Pi :^)
ReplyDeleteJeszcze nie ogladalam, ale slyszalam, ze warto:-) Dziekuje i pozdrawiam!
Deletepięknie :)
ReplyDelete